Burgemeester zet overleden man in het zonnetje

Okah Pinontoan is meer dan twintig jaar dood. Toch ontvangt zijn dochter nog steeds post voor hem van de overheid. In de laatste brief feliciteerde burgemeester Wienen Pinontoan met zijn 102de verjaardag. 

Irene Thoolen (74) weet niet meer wat ze moet doen. Ze snapt niet waarom dit misverstand blijft bestaan. Talloze keren nam ze contact op met de gemeente Haarlem. Elke keer hetzelfde verhaal: mijn vader is jaren geleden overleden.

Ze heeft de overlijdensakte getoond, ze heeft gebeld, ging langs bij de burgerlijke stand en stuurde post voor haar vader terug. Toch veranderde niets. 

Dit jaar ontving ze nog een brief waarin haar vader wordt gewezen op de nieuwe donorregister. De eerste regel is: “U denkt er misschien niet over na, maar deze brief gaat over het doneren van uw organen en weefsels na uw overlijden.”

Thoolen herinnert zich die keer dat ze met een Haarlemse ambtenaar belde. Het werd een geanimeerd gesprek over de stad Menado op het Indonesische eiland Noord Sulawesi. Het was de geboortestad van haar vader en de gemeentemedewerker was er zelf ook op vakantie geweest. Het gesprek duurde een half uur, gaf hoop maar leidde tot niets: de gemeente Haarlem bleef post sturen voor haar vader. 

Na de onafhankelijkheid van Indonesië verhuisde Pinontoan naar Nederland. Hij bleef daar tot zijn pensioen. Daarna keerde hij weer terug naar zijn geboortegrond en werd Thoolen’s huis in Haarlem zijn postadres. Pinontoan overleed op 18 december 1998.

Eerst ontving Thoolen alleen algemene overheidspapieren. Wanneer er verkiezingen in aankomst waren, was dat een oproepkaart om te gaan stemmen. Dat veranderde op 28 november 2018. Toen werd er ook een boeket langs gebracht. De gemeente feliciteerde Pinontoan met het behalen van zijn 100ste verjaardag. Hij was toen al 19 jaar dood.

Zo gaat het ieder jaar sinds zijn 100ste verjaardag, legt Thoolen uit. Onlangs was het 102 jaar geleden dat haar vader werd geboren. Weer stond er een bloemist met een boeket voor de deur.

Ook deze keer zat er een felicitatie van burgemeester Wienen bij. Hij schrijft: “Ik hoop dat de maatregelen waarmee we op dit moment het coronavirus het hoofd proberen te bieden geen invloed zullen hebben op uw bijzondere verjaardag.”

“Ik houd heel erg van bloemen”, zegt Thoolen. “Maar dit is onnodig. Het is weggegooid geld.”

Ondanks meerdere verzoeken reageert de gemeente Haarlem niet op vragen die Hoeenwaarom.nl heeft gesteld. Hierdoor is onduidelijk of zoiets vaker voortkomt. Evenmin wordt bekend wat de gevolgen zijn van een fout in de burgerlijke stand. Er zijn in elk geval verkiezingsoproepen gestuurd naar iemand die al jaren is overleden.

Ook blijft het gissen waarom de burgemeester zelf niet heeft ontdekt dat de heer Pinontoan is overleden. Normaal gesproken bezoekt de burgemeester een honderdjarige op zijn verjaardag. Als hij toen was langsgekomen, had hij kunnen vaststellen dat de jarige al twintig jaar dood was.

“De gemeente krijgt in dit verhaal nog geen inzicht in wat de werkelijke situatie is”, licht manager Nicolette Heilig- Zuiderduijn van het klantcontactcentrum (kcc) toe. “Een gemeente heeft om iemand dood te verklaren een kopie van de overlijdensakte nodig. Die is voor zover wij kunnen nagaan nooit aan de gemeente verstrekt. Wij zoeken dit als gemeente uit en houden er rekening mee dat we dat onderzoek niet alleen kunnen doen.”

De gemeente heeft inmiddels contact opgenomen met de dochter van Pinontoan. Na het telefoongesprek bleef de 74-jarige Irene Thoolen met het idee zitten dat zij deze kwestie aan zichzelf te danken heeft. 

Ik heb van alles gedaan om dit op te lossen, vertelt ze. Maar omdat het niet in de computer van de gemeente staat, zeggen ze dat ze niets van mij hebben ontvangen.

“De gemeente vroeg mij waarom ik ben gestopt met bellen om door te geven dat er iets niet klopt”, zegt Thoolen. “Maar wat moet ik? Ik heb van alles gedaan.”

Thoolen voelt zich ‘machteloos en tegen een muur gedrukt.’ Ze heeft geen ontvangstbewijzen ontvangen of bewaard. Ze vertrouwde erop dat de gemeente haar administratie in orde zou maken.

Ze vraagt zich af of ze na twintig jaar zelf nog een kopie heeft van de overlijdensakte. Voor de zekerheid zal ze bellen met haar zus in Djakarta in Indonesië. Misschien kan zij nog iets regelen via de autoriteiten daar.